Aart pakt het leven weer op nadat hij een handicap kreeg door een medische fout

“Ik had al een tijdje last van mijn linkerheup, maar tijdens een vakantie in 2018 met mijn gezin werd de pijn steeds erger. Na een onschuldige val, bleek in het ziekenhuis dat mijn heup was gebroken. Heel erg vervelend. Er werden gelijk twee dingen duidelijk in het ziekenhuis. Namelijk dat het bot was gebroken door een interne verzwakking en er sprake was van een pathologische breuk. Dit is een breuk die ontstaat op een zwak punt in het punt, dit kan ontstaan doordat op die plek het bot een afwijkende samenstelling heeft. Daarnaast hoorde ik dat mijn heupgewricht vervangen moest worden door een prothese.”

Botkanker

“Ik werd eerst geopereerd aan mijn heup, om die te vervangen. Het bot dat ze tijdens de operatie hebben verwijderd, is gebruikt voor nader onderzoek door een patholoog. Uit dit onderzoek kwam naar voren dat ik een zeldzame, agressieve vorm van botkanker heb. Door de operatie die ik heb gehad voor het plaatsen van de prothese kon deze vorm van kanker zich verder verspreiden.”

Leven op de kop

“De behandeling is bij mij dus in verkeerde volgorde gegaan. Ze hadden eerst onderzoek moeten doen om te kijken naar wat voor soort tumor ik heb. Daarna zou de operatie met het plaatsen van de prothese pas moeten zijn gestart, niet daarvoor. Toen ik dit nieuws kreeg stond mijn leven helemaal op de kop. Er kwam zoveel op me af, door de ziekte, de behandelingen, revalidatie en vanwege de afhandeling van de medische fout die er was gemaakt. Ik kreeg hier gelukkig hulp bij van een casemanager.”

Boos, verdrietig, ziek en pijn

“Op sommige dagen ben ik nog steeds zo enorm van slag. Ik voel me boos, verdrietig, ziek en heb soms overal pijn. Dan heb je gewoon niet de kracht om al het regelwerk te doen. Zoals juridische voorbereidingen, het calamiteitenonderzoek en contact met de belastingdienst. Dat was allemaal nodig, omdat ik ineens geen inkomen meer had. Ik werkte namelijk als ZZP’er. Toch liep alles door, dankzij de casemanager die me hierbij hielp.”

Het leven weer oppakken

“Ik word nu elke drie maanden nog gecontroleerd om te controleren of de kanker onder controle is. Het blijft een leven in onzekerheid. Toch heb ik na mijn zware revalidatieperiode zo veel mogelijk weer zelf opgepakt. Ik heb bijvoorbeeld een aangepaste fiets, daarmee ben ik weer mobiel. Ook zorg ik weer voor het huishouden, breng ik de kinderen naar school en af toe werk ik vrijwillig bij mijn oude opdrachtgever. Hier richtte ik eerder tentoonstellingen van musea in, maar dat gaat niet meer. Dat moet ik leren accepteren. Gelukkig laten mijn collega’s wat lichte klusjes voor me liggen, zodat ik me nuttig kan maken en het contact kan onderhouden, dat heb ik wel gemist.”