Els verloor haar man door een roofoverval
“Of hij trots op me zou zijn? Ik denk het wel ja, maar eigenlijk maakt het niet uit. Ik doe wat ik doe.” Het typeert de nuchtere reactie van Els Lokker op de twee minuten die haar leven veranderden en de jaren daarna waarin ze moest zien te leven met het verlies van haar man Ruud Stratmann. “Mijn emoties bewaar ik voor wanneer ik alleen ben. Ik moet toch door. Maar ik mis Ruud nog elke dag.”

Heel Nederland was geschokt toen het nieuws naar buiten kwam dat de Haagse juwelier Ruud Stratmann op 25 april 2012 was doodgeschoten in zijn winkel. Ruud was in de zaak toen de destijds 19-jarige Sandro en Ziya binnenvielen. Met getrokken wapens eisten ze geld van de goudsmid. Later zou Sandro zeggen dat hij in paniek de trekker overhaalde. Drie keer schoot hij: één keer in het plafond en twee keer raakte hij de 47-jarige Ruud.
Pistool in de gang
Els en Ruud waren bijna zeven jaar getrouwd en hadden een groot, samengesteld gezin. Twee zoons van hem, een dochter en twee zoons van haar en samen hebben ze nog dochter Janneke. “Ik was alleen thuis met Janneke toen het gebeurde. Ze was toen pas drie. We zaten boven, de zaak was beneden. Ik hoorde geschreeuw en rende naar beneden. In de gang kwam ik iemand met een pistool tegen, dus ik rende weer naar boven en belde 112. Die vrouw aan de andere van de lijn bleef met me praten totdat de politie kwam. Ze zei dat ik boven moest blijven met mijn kind totdat de hulpdiensten kwamen. Tegen de tijd dat het arrestatieteam aankwam, waren de daders gevlucht. Niet veel later overleed Ruud, hij was in zijn hart en long geraakt.”
“Mijn emoties bewaar ik voor wanneer ik alleen ben."
Verhuizen geen optie
Els woont nog steeds op de bovenverdieping aan de Haagse Beeklaan. Onder haar is nu een kapsalon gevestigd. Het voorzetraam met een afbeelding van een diamant in haar atelier herinnert aan de juwelierszaak die meer dan 80 jaar geleden opgericht was. “Ik krijg wel eens de vraag of ik niet had willen verhuizen na de overval. Ergens anders helemaal opnieuw beginnen. Maar die ene afschuwelijke herinnering kan niet op tegen de mooie momenten die we ook deelden in dit huis. En ik moet er niet aan denken dat ik in die chaos van toen ook nog had moeten verhuizen. Wanneer alles om je heen kapot gaat, houd je juist vast aan het vertrouwde, het bekende. Diezelfde nacht dat Ruud overleed, sliep ik ook in mijn eigen bed.”

"Wanneer alles om je heen kapot gaat, houd je juist vast aan het vertrouwde, het bekende."
Nul inkomsten
Dat een moeilijke chaotische periode na de overal aanbrak, is een understatement. Naast het verdriet en het ongeloof om het verlies van haar man, maatje en collega, stopten ook direct de inkomsten. De juwelierszaak was hun brood op de plank en dat was van de ene op de andere dag weg. “We waren ook niet verzekerd tegen zoiets als dit. Je verwacht niet dat dit gebeurt. Je inkomsten zijn ineens nul. Gelukkig had ik een hele goede casemanager van Slachtofferhulp Nederland die me in alles bijstond. Zij vroeg ook bij het noodhulpfonds van Fonds Slachtofferhulp een bijdrage voor levensonderhoud aan, zodat ik in die eerste maanden door kon zonder me zorgen te hoeven maken of ik mijn huis uit moest, of ik de boodschappen wel kon betalen. Het was een hele fijne extra steun in de rug.”
Lees meer verhalen
Bekijk alle verhalenLees verder
Vertel ons wat je vindt van deze website