Daisy werd bedreigd, mishandeld en gestalkt, dankzij mensen om haar heen gaat het nu beter met haar

“Het begon allemaal met een onschuldige ontmoeting met een man op een feestje. We vielen die avond voor elkaars charmes en al snel wilde ik meer van hem weten. Daarom deelden we na die avond nummers uit en besloten we elkaar vaker te zien. In de periode daarna spraken we regelmatig af, hij was een soort prins op het witte paard. Hij deed en zei precies wat ik wilde.”

Claimen

“Het contact werd steeds intensiever, maar ook steeds vervelender. Hij ging mij best wel claimen. En wilde, mij het liefst elke dag zien. Maar dat niet alleen. Ook begon hij vragen te stellen over wat ik deed als we niet samen waren. Bijvoorbeeld over met wie ik de dag erna had afgesproken en wie de jongen op mijn werk was met wie ik regelmatig praat?”

Mocht niets meer

“Het werd steeds erger, uiteindelijk mocht ik helemaal niets meer van hem en deed hij me steeds vaker pijn. Maar altijd op plekken waar de buitenwereld het niet kan zien. Mijn gezicht moest bijvoorbeeld altijd mooi blijven. Als iemand het wel opviel dan verzon ik een leugentje, zoals dat ik was gevallen of gewoon onhandig was. Ook kleineerde hij me steeds meer. Hij zei dat ik niets waard was, niks kon en niks durfde. Mijn verhaal delen met iemand durfde ik niet, ondanks dat ik bang was. En bovendien zei hij dat als ik het zou vertellen aan andere mensen dat toch niemand me zou geloven.”

Samen naar een feest

“Maar op een avond liep het echt volledig uit de hand. We gingen samen naar een feest toe, ik had ervoor gezorgd dat ik een mooie outfit aan had. Dat trok de aandacht van andere mannen. Waaronder een oude vriend van me, hij raakte me aan op mijn schouder en toen ik zag dat hij het was, gaf ik hem een knuffel.”

Buiten bewustzijn

“Hij zag het gebeuren. Toen vond hij uit het niets dat het tijd was om te gaan. Het was zogenaamd al laat. Hij sleurde me daar vandaan. Eenmaal thuis ging het helemaal mis. Hij trok me aan mijn haren en bleef maar vragen wie die jongen was. Wat ik ook zei, hij geloofde me niet. Het ging van kwaad tot erger. Uiteindelijk ben ik buiten bewustzijn geraakt. Toen ik de volgende ochtend wakker werd, zei hij dat ik buiten bewustzijn was geraakt doordat ik te veel had gedronken. Dat was natuurlijk onzin.”

Weggerend

“Uiteindelijk was mijn grens bereikt. Ik kon niet meer. Ik heb toen alles achtergelaten en ben weggerend. Ik durfde een lange tijd niet meer naar buiten en heb me echt verstopt. Totdat het overwaaide. Hoopte ik. Ik ben toen ook bij de crisisdienst terecht gekomen, zij konden niet veel voor me doen. Behalve een verwijsbrief waarmee ik zelf op zoek kon naar hulp. De meeste steun heb ik uiteindelijk ontvangen van de mensen uit mijn omgeving. Hen kan ik vertrouwen en bovendien kan ik daar altijd terecht. Een sociaal vangnet is zo belangrijk."

Je hoeft je niet te schamen

“Wat er allemaal is gebeurd, zal ik nooit helemaal kwijtraken, maar het gaat nu wel weer een stuk beter met me. Ik weet dat ik belangrijk ben en ertoe doe en dat ik het niet verdiende om zo behandeld te worden door iemand. Dat geldt voor iedereen in een vergelijkbare situatie. Ook hoef je je niet te schamen voor wat jou overkomt.”