Hameeda haar leven is getekend door kindermishandeling
Het leven van Hameeda Lakho is getekend door kindermishandeling. Vanaf dat zij vier jaar oud was werd ze geestelijk en lichamelijk mishandeld door haar vader: ”Hij noemde mij altijd ‘Muri’, wat in het Pakistaans ‘dood’ betekent”. Hameeda heeft haar pijn om kunnen zetten in kracht en helpt andere slachtoffers van kindermishandeling om hun kracht terug te vinden.
Bekijk de video waarin Hameeda haar verhaal vertelt
Hameeda Lakho is expert en inhoudsdeskundige huiselijk geweld en kindermishandeling en schrijver van o.a. de boeken ‘Verborgen Tralies’ en ‘Zie je mij?’. Wat Hameeda met zich meedraagt, is de geestelijke en lichamelijke mishandeling door haar vader en stiefmoeder toen zij jong was. Als herstelcoach geeft zij ondersteuning, coaching en begeleiding aan volwassen slachtoffers van kindermishandeling, door het bieden van herkenning en erkenning. Ze werkt als adviseur en projectleider in verschillende projecten voor o.a. de gemeente, overheid en organisaties. Zij is sinds 2005 eigenaar van Hameeda Lakho Training & Coaching en Advies en de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid.
Emotioneel verwaarloosd en mishandeld
Hameeda is vier als ze met haar moeder en drie jonge zusjes vanuit Pakistan naar Nederland komen om weer in contact te komen met hun vader. Vanaf het moment dat ze in Nederland zijn worden zij mishandeld door hun vader. De meisjes worden apart van elkaar opgesloten, mogen hun vader uit respect niet in de ogen kijken en ze worden emotioneel verwaarloosd en mishandeld. Maar zolang hun moeder er nog is, voelen zij zich veilig. Dat verandert wanneer haar vader vertelt dat hij naar Pakistan gaat samen met Hameeda’s jongste zusje en hun moeder. Hameeda’s vader keert alleen terug en vertelt hen dat hun moeder en jongste zusje zijn overleden door een verkeersongeval. Dertig jaar later komen de meisjes erachter dat hun moeder en zusje nog leven.
“Vanaf het moment dat hij terugkwam uit Pakistan zonder mijn moeder, waren wij niet meer beschermd. De emotionele mishandeling vond ik het ergst. Hij noemde mij altijd ‘Muri’, wat in het Pakistaans ‘dood’ betekent. Ik zie nu in mijn leven en in mijn werk de littekens die door psychische mishandeling ontstaan: een laag zelfbeeld, een gebrek aan zelfvertrouwen en het gevoel dat je jezelf kwijt bent.''
"De emotionele mishandeling vond ik het ergst."
Mensen willen het niet zien
Hameeda heeft in al die jaren meerdere keren de politie, de school en de buren gewaarschuwd, maar werd nooit geloofd. “Aan de buitenkant kan je niet zien wat er achter de voordeur gebeurt en dat is ook zo schokkend. Dat mensen hun ogen sluiten en het eigenlijk niet willen zien.”
Als Hameeda dertien is wordt ze uit huis geplaatst. Ze heeft zes jaar in verschillende kindertehuizen gewoond. Het besef dat wat Hameeda als kind heeft meegemaakt, huiselijk geweld en kindermishandeling wordt genoemd, kwam pas op 27-jarige leeftijd, na de geboorte van haar dochter. De onschuld en kwetsbaarheid die ze voelde toen ze haar kindje in haar armen hield, daardoor kwam veel van haar verleden naar boven. Hameeda vond steun door het lezen van de verhalen van andere slachtoffers. Dit was voor haar de reden om haar verhaal op te schrijven en te publiceren. In de hoop dat er mensen zijn die hierin herkenning en erkenning vinden. Met haar boeken bleek zij veel mensen te raken: “Ik kreeg brieven van volwassen slachtoffers van kindermishandeling die zeiden dat het leek alsof ik in hun stem was. Ik vertelde wat zij nog niet durfden vertellen.”
Het is veilig om te vertellen
Hameeda heeft de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid opgericht. Door middel van (onder andere) lotgenotengroepen, een digitaal lotgenotenforum en themadagen helpt Hameeda slachtoffers om te kunnen praten over wat zij hebben meegemaakt.
“Ik wil mensen helpen de stilte te doorbreken. Zodat ze eindelijk durven praten en weten dat er geen negatief oordeel is, maar overeenkomsten en respect. Dat het veilig genoeg is om hun verhaal te vertellen. Dat is mijn motivatie voor het werk dat ik doe.”
Patronen doorbreken
Een keer per jaar organiseert de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid een themadag. Tijdens de themadagen vinden er indrukwekkende dingen plaats: “Twee jaar geleden stond er een vrouw in de zaal op die aangaf behalve slachtoffer ook dader te zijn, want zij sloeg haar kind. Toen ik vroeg of er meer slachtoffers waren die zich hierin konden herkennen, stonden er veel mensen op. En dat is wat ik zo belangrijk vind. Dat mensen zich beseffen dat we onze kinderen iets anders mee kunnen geven. Dat de cirkel van geweld gestopt kan worden, ook al hebben we niets anders dan geweld gekend. Dat je dit soort dingen, zonder oordeel, kunt delen en begrijpen van elkaar. Op zo’n manier werkt contact met anderen die ook kindermishandeling hebben meegemaakt helend.”
"Ik wil mensen helpen de stilte te doorbreken."
Enorme doorzetters
“Jaarlijks overlijden er in Nederland zestig kinderen door kindermishandeling. Er zijn soms mensen die het uiteindelijk niet redden. Ik weet dat ik het verschil kan maken door voor mensen op te komen. Door te zeggen: je mag er zijn en je wordt niet langer ontkend. Het is ook onze maatschappelijke verantwoordelijkheid om slachtoffers die erkenning te geven en een stem te geven. Door mensen een helpende hand te geven kunnen ze hun kracht terugvinden. Want wij zijn hele sterke mensen en hebben al heel veel overwonnen.”
Lees verder
Vertel ons wat je vindt van deze website