Lore werd verkracht en schreef een boek voor lotgenoten en naasten
Als je verkracht bent, is goede steun vanuit je omgeving belangrijk. Toch kun je ook te maken krijgen met onbegrip, en met vragen of opmerkingen die kwetsend zijn. Ook Lore herkent dit, nadat ze op vijftienjarige leeftijd werd verkracht. Op Slachtofferwijzer vertelt ze hoe ze met haar boek Ve(e)rkracht lotgenoten en naasten steun en advies wil geven.
Lore was vijftien jaar toen ze in een café in haar woonplaats verkracht werd. In de tien jaar die volgden heeft ze hier haast niet over gesproken. Uit angst voor meningen van anderen, en uit angst om haar dierbaren in een moeilijke positie te brengen. De last die ze zelf droeg, wilde ze anderen niet aandoen.
Lore: “Doordat ik het trauma lang in mijn eentje droeg, was de weg van verkracht zijn naar veerkracht vaak eenzaam. Het is menselijk om liever niet je zwakte te laten zien. En je vlucht al snel in werk, in liefde of in een goed glas wijn. Terwijl je eigenlijk ook gewoon verdrietig en boos moet kunnen zijn.”
“Het is voor mij een pijnlijk proces geweest om te erkennen wat er met mij gebeurd is. Ik heb het lang proberen weg te drukken, maar ik weet nu dat dit niet de manier is. Om trauma te verwerken, moet je alle emoties kunnen toelaten. Zolang je deze niet de ruimte geeft, kom je niet aan verwerking toe.”
“Zolang je emoties niet de ruimte geeft, kom je niet aan verwerking toe.”
Kwetsende opmerkingen
Er zijn momenten geweest waarop Lore over de verkrachting wilde praten. Ze kreeg dan gelukkig veel steun vanuit haar omgeving, maar ook weleens onbedoeld een kwetsende vraag of opmerking.
Lore: “Mensen vroegen naar details zoals wat ik die avond aanhad, alsof ze de situatie voor zichzelf beter wilden begrijpen. Persoonlijk denk ik dat dit een beetje uit zelfbescherming is. Alsof er een logische uitleg moet worden gevonden voor wat er gebeurd is. Maar dit soort vragen zijn niet helpend voor iemand die seksueel geweld meemaakte.”
“Deze vragen geven het idee dat de schuld bij het gedrag van het slachtoffer ligt, en niet bij de dader. Je kunt jezelf hierdoor onnodig schuldig gaan voelen, en gaat jezelf ook weer van alles afvragen. Waarom werd dit mij aangedaan, had ik dingen anders kunnen doen? Helaas zijn veel dingen in het leven gewoon niet logisch uit te leggen of te begrijpen.”
Écht luisteren is zo belangrijk
Lore vertelt over hoe belangrijk een luisterend oor voor haar was. En hoe lastig mensen het soms leken te vinden om dit te bieden. Ze legt uit: “Mensen gaan ongemakkelijke onderwerpen al snel uit de weg, omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Of ze denken dat ze direct met oplossingen moeten komen.”
“Voordat je iemand als naaste kan helpen, moet je kunnen luisteren.”
“Maar voordat je iemand als naaste kan helpen, moet je kunnen luisteren. Als je echt niet weet hoe je moet reageren, kun je het altijd vragen. Of bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik vind het zo erg dat dit jou is aangedaan. Hoe is het nu met je?’ Iemand steunen is soms zo simpel als dat.”
Ve(er)kracht: een steun aan lotgenoten én naasten
Lore schreef het boek Ve(e)rkracht, met daarin haar persoonlijke verhaal, professionele adviezen voor traumaverwerking en tips voor naasten. Ze werkte hiervoor samen met Advies- en informatiecentrum seksueel grensoverschrijdend gedrag PUNT. VZW.
Lore: “Voor mij is het belangrijk dat mijn boek troost geeft aan lotgenoten. Omdat traumaverwerking geen vaste volgorde van fases kent, hoeft mijn boek ook niet in een vaste volgorde te worden gelezen. Daarbij zit elk slachtoffer in een andere fase van het proces. Ik hoop dat lotgenoten er doorheen bladeren en dat een toevallig gekozen bladzijde hen troost en steun geeft.”
“Tegelijkertijd hoop ik met mijn boek ook een steun te zijn voor naasten. Ik heb geprobeerd hen een soort ‘taalpakket’ te geven: Hoe ga je om met iemand die seksueel geweld heeft meegemaakt? Wat zeg je daarbij wel en niet?”
“Ook al draag je een hele zware rugzak, je bent sterk en krachtig.”
Kracht en kwetsbaarheid
Over de titel van het boek heeft Lore goed nagedacht. Lore: “Ik heb soms moeite met het woord ‘slachtoffer’. Mensen voelen zich comfortabel bij het idee dat je als slachtoffer zwak en zielig bent. Als je kracht toont en de traumatische gebeurtenis inzet om anderen te helpen, dan wordt dat soms niet begrepen.”
“Daarom vind ik de titel ‘Ve(e)rkracht’ zo belangrijk. Ik wil laten zien dat slachtoffer zijn niet je leven bepaalt. Ook al draag je een hele zware rugzak, je bent sterk en krachtig. Het woord ‘slachtoffer’ leg ik daarom liever uit als: kracht en kwetsbaarheid.”
Het boek ‘Ve(er)kracht’ is te bestellen via alle grote boekwinkels, waaronder Bol.com.
Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenoten en kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.
Verhalen van anderen
Bekijk alle verhalen
Lees verder
Vertel ons wat je vindt van deze website