Nathalie maakte kindermishandeling mee, maar kijkt nu weer uit naar het leven

Een lange zoektocht

Ondanks dat Nathalie nu weer sterk in het leven staat, is het een lange, moeilijke weg geweest, op zoek naar een hulpvorm die bij haar past: “Zoals voor veel lotgenoten is het een hobbelige, eenzame zoektocht geweest. Ik ben lang in therapie geweest, voor verschillende klachten: voor een depressie en voor het gevoel niet meer te willen leven. Mijn klachten zijn vaak verkeerd ‘gelabeld’. Zo ben ik steeds verder in de zoektocht onderuit gegaan.”

Realisatie en erkenning

“Wanneer het heel slecht met je gaat, kan je de regie over wat je nodig hebt niet meer pakken. Want je weet niet meer wat je nodig hebt. Het enige wat je weet, is dat je hulp nodig hebt. Want alleen lukt het niet meer. Wat eerst moet komen is de realisatie en erkenning dat je getekend bent door kindermishandeling. En dat hier de oorzaak ligt van veel problemen.’’

Voor het eerst praten

‘’De eerste stap die ik zelf heb gezet was tijdens de basiscursus ‘Doorbreek het zwijgen’, van de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid. Dit heeft mij enorm geholpen, om te leren praten over wat ik heb meegemaakt. Op dat moment kon ik voor het eerst over mijn schaamte heen stappen. Schaamte die ik wel bij een therapeut voel, maar niet bij lotgenoten.’’

Niet meer alleen

‘’Nu word ik behandeld voor een complexe PTSS. Dit voelt na een jarenlange zoektocht als de therapie die ik nodig heb. Ik heb een fijne therapeut, die mij begrijpt en waar ik voor gevochten heb. Daarnaast blijft het contact met lotgenoten ontzettend waardevol. De kennis komt niet uit een boek, maar uit de eigen ervaring. Ik ben heel geïsoleerd opgevoed en heb me altijd alleen gevoeld. Ook toen ik wegliep van huis, bleef het eenzame gevoel aanhouden. Onder lotgenoten weet je dat je niet de enige bent. In stukjes vertel ik nu delen van mijn verhaal aan lotgenoten. Omdat het veilig voelt om te vertellen. Iedereen heeft veel respect voor elkaar. Misschien komt het ook door de manier waarop Hameeda Lakho de bijeenkomsten organiseert. Tijdens de bijeenkomsten voel ik me gehoord.’’

Bijeenkomst ‘Getekend – Sporen van kindermishandeling’

Nathalie neemt al lange tijd deel aan de themabijeenkomsten en inloopavonden van de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid. Ze vertelt dat ze zich nog altijd gesteund voelt, of het gevoel te hebben iets te kunnen betekenen voor een ander. Ook de laatste digitale themabijeenkomst heeft Nathalie als bijzonder indrukwekkend ervaren. Deze bijeenkomst stond in het thema van het gelijknamige project ‘Getekend – Sporen van kindermishandeling’.

Kwetsbaarheid

Ze vertelt hierover: “Wat ik tijdens de laatste bijeenkomst weer zo mooi vond, is de kwetsbaarheid die mensen durven laten zien. De sprekers tijdens de bijeenkomst waren ook de hoofdpersonen uit het project ‘Getekend – Sporen van kindermishandeling’ en ik zag de oprechtheid van wat ze vertelden. Ik kon de pijn voelen die ze voelen. Wanneer lotgenoten vertellen, raakt dat me altijd weer enorm. Hameeda weet iedere bijeenkomst naar een heel mooi niveau te tillen. En ik ben altijd weer blij als ik een bijeenkomst heb bijgewoond. Omdat het een leerproces blijft.’’

Kracht en kwetsbaarheid

‘’Ik was 29 toen ik een burn-out kreeg en erachter kwam dat mijn verleden een grote rol speelt in mijn dagelijks leven. Ik was gelukkig nog redelijk jong toen deze realisatie kwam. Je ziet helaas veel mensen die zich pas op latere leeftijd realiseren hoe groot de impact van kindermishandeling daadwerkelijk is.”

Een heel leven voor zich

“Zoals een man van zeventig, die tijdens de laatste bijeenkomst voor het eerst deelnam. Hij vertelde aan de jongere generatie hoe waardevol het is om al op jonge leeftijd bij een bijeenkomst van de Academie voor Herstel en Ervaringsdeskundigheid aanwezig te zijn. Omdat deze mensen nog een heel leven voor zich hebben. Hij vertelde nu pas aan zijn proces te beginnen en enorm te schrikken van wat er allemaal bovenkomt. Hij was geraakt door het lotgenotencontact en durfde daarom ook zijn aangrijpende verhaal voor het eerst te delen. Jarenlang voelde hij zich alleen en niet begrepen.”

*De foto van Nathalie is niet echt, haar verhaal is dat wel.