Lisa maakte een adoptietrauma en seksueel misbruik mee, nu helpt zij anderen als traumaseksuoloog

“Ik ben geboren in Soerabaja in Indonesië, bij een vrouw die ik niet ken. Mijn biologische moeder heeft waarschijnlijk een aantal weken met mij rondgezworven. Hierna kwam ik in het kinderziekenhuis terecht, ik was ondervoed en ziek. Een lieve zuster heeft mij opgevangen verzorgd, totdat ik sterk genoeg was om naar Nederland te gaan. Ik was toen drie maanden oud.In Nederland wachtte mij een gouden toekomst, tenminste dat zeiden ze.”

Geen rolmodellen

“Als je geadopteerd bent en in Nederland woont, vinden veel mensen dat je dankbaar moet zijn, vanwege alle ‘kansen en mogelijkheden’ die je hebt gekregen. Dat is deels ook zo, maar je komt wel op een plek terecht waar de mensen totaal niet op je lijken. Ik ben bijvoorbeeld opgegroeid in een vrij wit dorp. Daar waren niet zo veel kinderen met een andere huidskleur. Daarnaast had ik ook geen rolmodel. Als ik naar de tv keek of een tijdschrift las, dan stonden daar vooral blonde meisjes met blauwe ogen in. Zo zie ik er niet uit. Ik had daardoor niemand met wie ik mij kon vergelijken. Dat vond ik zwaar en maakte het ook moeilijk om erachter te komen wie ik was.”

Heel veel pijn

“Dit gevoel werd nog sterker toen het seksueel misbruik begon door mijn adoptievader. Dat begon toen ik vier jaar oud was en is doorgegaan tot mijn twaalfde.Hij heeft mij hiermee erg veel pijn gedaan. Ook zat ik hierdoor in een heel erg loyaliteitsconflict. Hij was wel mijn vader en ik was afhankelijk van hem, zeker omdat ik nog zo jong was. Bovendien zei hij dingen zoals ‘dankzij mij leef je nog’ en ‘als ik je niet had opgehaald in Indonesië dan was je al lang dood geweest’. Daardoor dacht ik op een gegeven moment dat ik er alleen mocht zijn als ik in dienst was van een ander.”

Twee verschillende werelden

“Door het seksueel misbruik leefde ik in twee verschillende werelden. De buitenwereld waarin ik gewoon naar school ging, vriendinnetjes had en naar balletles ging. En de binnenwereld waarin ik helemaal niets begreep van mijn gevoelens, emoties en gedachten. Daardoor ging ik als puber en jongvolwassene ook bepaald gedrag laten zien. Ik was heel erg rebels, gebruikte veel drank en drugs. Mensen zagen mij vaak als arrogant en iemand die graag gezien wilde worden. Achteraf gezien was dat natuurlijk ook zo, ik wilde graag gezien worden, maar ik wilde eigenlijk dat anderen zouden zien wat er zich thuis had afgespeeld. Mijn gedrag was allemaal een reactie op wat er was gebeurd.”

Vergeven

“Uiteindelijk is alles naar buiten gekomen toen ik begin dertig jaar was. Ik heb toen gelijk mijn vader geconfronteerd, dat was een van de moeilijkste gesprekken die ik ooit heb gevoerd. Zeker omdat hij het nooit heeft toegegeven en nooit een excuses heeft gemaakt. Dit was ook het moment waarop mijn moeder voor het eerst hoorde wat er aan de hand was. In tegenstelling tot mijn vader ging zij gelijk achter me staan en besloot ook gelijk dat ze wilde scheiden. Tegen mijn vader heb ik gezegd dat ik geen contact meer met hem wilde. Als vader zou ik altijd van hem blijven houden, maar ik vond hem geen prettig persoon meer en dus scheiden onze wegen.”

“Dat was echt zo moeilijk om te doen. Als kind wil je een vader en een moeder en als volwassene wil je dat nog steeds. Alleen niet op die manier. Uiteindelijk lukte het me dankzij therapie om het daderschap los te kunnen zien van mijn vader als mens. En er kwam uiteindelijk naar boven dat mijn vader vroeger zelf ook seksueel misbruik had meegemaakt. Dat hielp wel om alles in perspectief te plaatsen. Daardoor heb ik hem uiteindelijk kunnen vergeven.”