Dalton maakte een dansvoorstelling over zijn tijd in de jeugdzorg
Veel jongeren die in de jeugdzorg terecht zijn gekomen hebben hier een moeilijke en soms zelfs traumatische tijd gehad. Ook Dalton belandde in de jeugdzorg, het was een heel heftige tijd voor hem. Toch kreeg hij de ruimte om zichzelf te ontwikkelen en kon hij uiteindelijk een dansopleiding doen. Nu reist hij door Nederland met een dansvoorstelling over zijn tijd in de jeugdzorg. Hier vertelt hij zijn verhaal.
“Tot mijn twaalfde heb ik bij mijn moeder in huis gewoond. Ik werd steeds meer het baasje in huis. Mijn moeder liet mij best wel vrij als kind, zij geloofde dat je een kind niet in een beklemmende omgeving moet laten opgroeien. Ik nam die vrijheid veel te ruim en kwam regelmatig veel te laat thuis. Hierdoor hadden we regelmatig ruzie. Uiteindelijk werd het steeds erger en kwam er iemand bij ons thuis om te helpen met de opvoeding.”
Alleen schoolwerk maken
“Ondertussen ging het ook op school niet goed, ik vertoonde hetzelfde stoere gedrag naar de docenten en wilde naar niemand luisteren. Van groep 4 t/m groep 8 mocht ik zelfs niet meer in de klas zitten. Ik moest mijn schoolwerk doen vanuit de docentenkamer, helemaal alleen. Daardoor had ik geen contact meer met andere klasgenoten. Op mijn twaalfde kwam ik zoveel in verzet dat ik uiteindelijk in aanraking kwam met de jeugdzorg. Ik ben toen naar een dagbehandelcentrum gestuurd. Hier leerde ik hoe ik om moest gaan met andere mensen.”
"Ik had geen contact meer met andere klasgenoten."
Gesloten jeugdzorg
“Uiteindelijk liep het nog verder uit de hand. Mijn moeder kreeg een verkeerde vriend, hij mishandelde haar. Hierdoor kon ik helemaal niet meer thuis wonen en daardoor ben ik opgenomen in de jeugdzorg. Hier moest ik samen leven met andere jongeren die ik niet kende. Bovendien werd ik in Amersfoort geplaatst, ver verwijderd van thuis in Rotterdam-West. Ik voelde me totaal niet op mijn plek. Bovendien was ik bij een crisisopvang terecht gekomen, oftewel de gesloten jeugdzorg. Terwijl hier helemaal geen aanleiding voor was, dus voelde ik me daar echt superboos over. Ik was heel boos op het systeem en vroeg me af waarom mijn leven was zoals het was.”
Dansen als uitlaatklep
“De tijd in de jeugdzorg was voor mij echt heel moeilijk. Er is mij nooit gevraagd wie ik ben, wat ik kan en waar ik naartoe wil. Dat maakte het een heel moeilijke periode, met totaal geen idee over hoe mijn toekomst eruit zou zien. Op een gegeven moment kon ik gelukkig wel naar de middelbare school en ik kon tegelijk met de dansacademie starten. Dat was allemaal dankzij andere begeleiders binnen de jeugdzorg, zij gaven mij de sturing die ik nodig had en lieten me zien dat ik iets kan. Bovendien geloofden ze in me als danser, zij zagen het talent dat ik heb. Het dansen was precies de uitlaatklep die ik op dat moment nodig had.”
"Ik was heel boos op het systeem en vroeg me af waarom mijn leven was zoals het was."
Eerste levensbehoefte
“In totaal heb ik twaalf jaar lang een dansopleiding gevolgd. Tijdens het dansen voelde en zag ik heel erg wat de dans voor mij kan betekenen. Het was echt heel erg belangrijk voor me, bijna een soort eerste levensbehoefte en dat is het nog steeds. Het dansen is daarnaast voor mij ook een manier om bepaalde emoties een plek te geven. Als ik me slecht of boos voel, dan dans ik en dan voel ik weer de vrijheid. Dat is de vrijheid die ik zo graag wou voelen tijdens mijn tijd in de jeugdzorg.”
Birds
“Ik heb nu een dansvoorstelling gemaakt over mijn tijd in de jeugdzorg, daarin zie je hoe die tijd was en hoe belangrijk dans voor me was. De voorstelling heet Birds, omdat ik tijdens mijn tijd in de jeugdzorg altijd verlangend naar de vogels buiten keek. Ik wou dat ik net zo vrij was als hen en dat ik overal naartoe kon vliegen. In een jeugdzorginstelling heb je die vrijheid niet.”
"Het is voor mij een manier om bepaalde emoties een plek te geven."
Toekomst zien
“Ik denk dat het binnen de jeugdzorg heel belangrijk is dat er meer wordt gefocust op wat een kind kan en dat er ruimte wordt geboden voor het talent van een kind. Zoals dat bij mij ook is gebeurd. Voor jongeren die daar nu nog zitten hoop ik dat zij ook die kans krijgen en dat ze de hoop niet verliezen. Het is heel pittig, maar probeer wel om de toekomst te blijven zien. Er zijn een heleboel goede mensen op de wereld en ook binnen de jeugdzorg die je willen helpen. Geef je energie aan deze goede mensen en niet aan anderen.”
Dansvoorstelling Birds
Birds is een show vol dans, muziek en spoken word. Als publiek word je meegenomen in de belevingswereld van de inwoners van een jeugdzorginstelling. Zonder veilig nest om in op te groeien rijst vroeg of laat bij ieder van hen de vraag: ben ik wel klaar voor de maatschappij? En zit de maatschappij wel op mij te wachten?
Zij maakten ook kindermishandeling mee
Bekijk alle verhalen
Vertel ons wat je vindt van deze website