Bets kreeg goede hulp nadat haar man overleed door een medische fout

In de zomer van 2018 staan meneer en mevrouw Vermeulen staan zoals altijd op de camping op de Veluwe. De dochter en kleinkinderen van hen zijn er ook. Meneer Vermeulen geeft aan het warm te vinden en zoekt de schaduw op. Op het moment dat hij in de schaduw zit, valt hij weg. Zijn ogen beginnen te rollen. De dochter van meneer en mevrouw Vermeulen ziet het gebeuren en roept haar moeder: ‘Mam, kom snel. Er is iets met papa’. Meneer Vermeulen komt gelukkig direct bij en maakt een grapje: ‘Ik doe mijn ogen open en zie allemaal mooie vrouwen om me heen!’

De huisarts gebeld

“Mijn man was toen 69 en had nooit eerder gezondheidsklachten gehad. Ik dacht dat het door de warmte kwam dat hij even niet lekker werd, maar heb toch direct de huisarts gebeld. Die wilde dat er voor de zekerheid bloed geprikt werd. We werden dezelfde avond nog teruggebeld door het ziekenhuis. Ze hadden iets gevonden dat verder onderzocht moest worden. We zijn naar het ziekenhuis gereden en ik vroeg mijn man nog: ‘Ben je niet bang voor wat ze gaan vinden?’ ‘Welnee’, zei hij.”

Hersenbloeding

“Mijn man is in het ziekenhuis onderzocht, hij bleek een longembolie te hebben. Hij kreeg hier medicijnen voor en moest in het ziekenhuis blijven. Ik ben kleding en een tandenborstel gaan halen en ben de volgende ochtend teruggekomen. Toen ik op de afdeling aankwam reden ze mijn man weg om een scan van zijn hoofd te maken. Hij had een hersenbloeding gehad. Hij keek me aan en ik heb hem nog gedag gezegd. Ik zei: ‘Ik zie je zo, na de scan’. Toen hij terugkwam lag hij in coma. Hij had een tweede hersenbloeding gehad. Ik kreeg op dat moment van de artsen te horen dat mijn man zou overlijden. En dat dit geen drie maanden zou duren, maar tussen nu en een paar uur. Hij is diezelfde middag om 15.00 uur overleden.”

Verkeerde dosis

“Nog voordat mijn man overleed is mij verteld dat hij een verkeerde dosis van een nieuw medicijn toegediend heeft gekregen. Op dat moment ging het langs me heen, maar ik zie nu dat dit voor de arts ook het ergste is dat kon gebeuren. Hij gaf in die tijd les aan studenten die arts willen worden en had kort daarvoor nog tegen hen gezegd dat fouten maken het ergste is dat je kan doen en dat hij gelukkig nog nooit een fout had gemaakt waardoor iemand was overleden. Nu was het vlak voor zijn pensioen toch nog gebeurd. Dat is ook voor de arts heel erg. Ik ben ervan overtuigd dat de arts altijd de beste bedoelingen heeft gehad.”

Ondersteuning

“Nadat dit was gebeurd heb ik ondersteuning gehad van iemand, zij hielp bij alles dat er geregeld moest worden. Ze is mee geweest naar gesprekken in het ziekenhuis, onderhield het contact met de klachtenfunctionaris en heeft mij geadviseerd over het traject met de advocaat en de verzekering. Het juridische traject is heel ingewikkeld en frustrerend. De ondersteuning van iemand hierbij was heel fijn. Ook vond ik het fijn om dingen zelf te doen. Dat is een stukje verwerking en bezig blijven.”

Een jaar geleden

“Nu, een jaar nadat het is gebeurd, begint het verdriet echt te komen. Ik voel het soms lichamelijk: alles doet pijn. Ik ben nog aan het begin van het verwerkingsproces. We wilden voor ons vijftigjarig huwelijk weg met mijn kinderen, aanhang en kleinkinderen. We gaan nog steeds weg, maar zonder Ton. Op 7 augustus wordt het helemaal zwaar, dan is het precies een jaar geleden.”

“Toch weet ik ook dat er in welk ziekenhuis je ook komt, er fouten gemaakt worden. Die fouten moeten we niet in de doofpot stoppen, daar moet van leren. Bovendien is het belangrijk dat mensen goed meewerken en meedenken en dat er achteraf goede hulp is voor iemand die zoiets ernstigs meemaakt zoals ik.”