Riek werd slachtoffer van een woninginbraak
Een nachtmerrie: je denkt aan je dag te beginnen tot je beneden komt en de deuren open staan en het huis overhoop ligt. Vijftien jaar geleden lagen Riek* en haar man te slapen toen er werd ingebroken in hun woning. “We hebben ’s nachts niets gemerkt, geen geluid, niets. Heel eng dat zoiets kan gebeuren, terwijl je diep ligt te slapen.”
De eerste schrik
Riek: “Je schrikt je rot. De deur stond open en het eerste wat ik dacht was: waar zijn de twee katten? Een rilling liep over mijn lijf toen zij nergens te bekennen waren. Gelukkig had er één al snel weer de weg naar huis gevonden. De ander is twee dagen vermist geweest. Ik ben niet materialistisch ingesteld, maar er waren ook twee gouden ringetjes van mijn dochters weg die veel voor mij betekenden. Verder waren onder andere onze paspoorten, geld en een camera gestolen.”
De politie stond binnen twintig minuten voor de deur en ging meteen aan de slag. “Het voelt smerig als er mensen ongevraagd in je huis zijn geweest. De politie deed sporenonderzoek en vertelde dat door de spanning inbrekers zich vaak ontlasten. Wij konden, hoe vervelend ook, van geluk spreken dat ze alleen naast de wc hadden geürineerd. Na het onderzoek pakten we de schoonmaakmiddelen om alles weer in orde te maken. De uren gingen in een waas voorbij en het leek alsof we in een film terecht waren gekomen. Mijn dochter zou later die dag thuiskomen. Het was haar 18e verjaardag, een belangrijk moment dat we niet hebben kunnen vieren.”
“Het voelt smerig als er mensen ongevraagd in je huis zijn geweest."
Een vermist paspoort
De volgende dag stonden er mensen die verderop in de wijk woonden met een stapeltje gevonden spullen voor de deur. “De inbrekers hadden onze brieven en wat spullen in hun container achtergelaten. Heel fijn dat deze buurtbewoners het kwamen terugbrengen. Later die week vonden we het paspoort van mijn man onverwachts op de deurmat. Wat nog een staartje kreeg. Tijdens onze reis naar Mexico werden we op het vliegveld in de VS aangehouden. We hadden direct het paspoort van mijn man als vermist opgegeven, maar door de hectiek dit vergeten terug te draaien. We waren destijds zo opgelucht om ook maar iets van onze spullen terug te zien. Dus reisde hij op een vermist paspoort. Gelukkig mochten we uiteindelijk door de douane, maar het laat zien hoe zo’n gebeurtenis nog lang door kan werken."
"Ik zou dan ook aan iedereen die een woninginbraak meemaakt willen meegeven: praat erover."
Hoe gaat het nu?
Inmiddels wonen Riek en haar man in een andere woning. “Een inbraak kan altijd gebeuren, de deuren zaten toen ook op slot. Toch controleer ik sindsdien elke avond voordat ik ga slapen of alles is afgesloten. Ik ben hier veel alerter op geworden.
Door mijn werk als coördinator huiselijk geweld wist ik dat over een impactvolle gebeurtenis praten zou helpen bij het verwerken ervan. Gelukkig kon dat in de buurt waar ik toen woonde goed. Ik zou dan ook aan iedereen die een woninginbraak meemaakt willen meegeven: praat erover. Dat helpt echt.”
Lees verder
Vertel ons wat je vindt van deze website