Naomi werd seksueel misbruikt door haar vader, nu woont ze weer op een veilige plek

“Van mijn veertiende tot mijn twintigste ben ik seksueel misbruikt door mijn vader. Dit gebeurde allemaal thuis, ik woonde nog bij mijn ouders. Ik had op dat moment ook geen mogelijkheid om weg te gaan, omdat al mijn inkomsten werden afgenomen door mijn ouders. Weg kon ik dus niet. Mijn moeder wist van de situatie, dat kwam doordat ik iemand op school had ingelicht over de situatie en er dus mensen van jeugdzorg bij ons over de vloer kwamen. Mijn moeder geloofde me niet en deed alsof ze van niets wist.”

Aan de bel trekken

“Uiteindelijk ging het steeds slechter met mij, ik was bij het einde van mijn studie, maar mocht die van mijn ouders niet afmaken. Daardoor was ik voortdurend thuis, bij mijn vader in de buurt. Dat ging natuurlijk niet goed. Toen het op een gegeven moment nog verder achteruit ging met mij besloot ik om aan de bel te trekken. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en heb hier mijn hele verhaal verteld.”

Schuw en oplettend

“Mijn huisarts had al een tijdje een vermoeden dat er iets aan de hand was. Ze zag het aan mijn houding en mijn hele doen en laten. Ik was in die tijd heel erg schuw en altijd heel oplettend of er niemand te dichtbij kwam. Dat waren signalen voor haar dat er iets aan de hand was. Uiteindelijk heeft zij ook gevraagd of ik misbruik meemaakte. Zelfs toen ik bij de huisarts was, twijfelde ik nog of ik het wilde vertellen.Dat de huisarts er zelf mee kwam, heeft mij erg geholpen in het hele traject.”

Angstig

“Ik heb toen samen met de huisarts contact opgenomen met Veilig Thuis. Die zijn een paar dagen later naar mijn huisarts gekomen om met mij in gesprek te gaan. Ze wilden me eigenlijk het liefst gelijk in een blijf-van-mijn-lijf-huis plaatsen, alleen zag ik dat nog niet zitten. Ik was heel erg bang dat er iets zou gebeuren met mijn broertje en zusjes, dat ze hen bijvoorbeeld ook uit huis zouden plaatsen. Mijn vader kon best wel agressief zijn. Daarom heb ik ervoor gekozen om toen weer terug naar huis te gaan.”

Zwanger

“In de tussentijd ben ik een paar keer op kantoor geweest bij Veilig Thuis. Daar bleek ook nog dat ik zwanger was. Uiteindelijk heb ik abortus laten uitvoeren. Het was verschrikkelijk en emotioneel. Ik kwam in een behandelcentrum terecht waar ik een echo moest laten maken, zodat ze wisten hoe lang ik zwanger was. Een week daarna moest ik mijn zwangerschap al beëindigen. Doordat ik in de tussentijd aangifte had gedaan tegen mijn vader kwam er een heel team van allerlei forensische experts en zedenpolitie mee naar de abortusbehandeling. Het was een onwerkelijke situatie.”

Hoger beroep

“Uiteindelijk heb ik zelf thuis verteld dat ik de huisarts en Veilig Thuis alles heb verteld. Daarna ben ik uit huis gegaan en nooit meer teruggekomen. Ik heb mijn ouders sindsdien alleen nog in de rechtbank gezien. Mijn vader is helaas vrijgesproken vanwege onvoldoende bewijs, maar de officier van justitie was het hier niet mee eens. Daarom loopt er nu nog een hoger beroep. Ook hier staat mijn moeder compleet achter mijn vader, ze gelooft mij gewoon niet.”

Thuis

“Momenteel woon ik bij een pleeggezin en dat heeft me echt heel erg vooruit geholpen. Als ik dat niet had gehad, dan weet ik niet of ik had gestaan waar ik nu sta. Dit is een veilig plek voor me, waar ik mijn verhaal kwijt kan. Bovendien voel ik me hier thuis, meer dan bij mijn eigen ouders. Daarnaast heb ik ook veel gehad aan therapie, ik ben een tijdje opgenomen geweest bij Fier. Hier heb ik al die tijd veel EMDR-therapie en imaginaire exposure therapie gehad. Dit heeft een wereld van verschil gemaakt voor me., Waar ik eerder twee uur per nacht sliep, heb ik nu weer een nachtrust van zeven of acht uur.”

Verder met het leven

“Vanaf september ga ik ook weer beginnen aan een studie, daar heb ik veel zin in. Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat ik nu het leven weer oppak. Alleen ik kan wel altijd bij de pakken neer gaan zitten, maar dan kom ik ook niet vooruit. Ik wil juist graag weer verder met het leven en probeer alle ellende (voor zover het kan) achter me te laten.”