Geike kwam met steun uit haar omgeving los van het geweld van haar narcistische ex-vriend

Geike was 27 toen zij Ray ontmoette. Een op het eerste gezicht aardige, aantrekkelijke man waarmee ze een relatie kreeg en uiteindelijk ook een dochter. Na een tijd bleek hij een cluster-B-persoonlijkheidsstoornis te hebben, met kenmerken van onder andere narcisme en borderline.

Geike vertelt: “De eerste vier maanden van onze relatie waren heel fijn. We deden leuke dingen samen, hadden goede gesprekken, gingen vaak uit eten en hij legde me in de watten. Tegelijkertijd ging het niet zo goed met hem: hij had geldproblemen en zijn vader was net overleden. Ik hielp hem waar ik kon, maar toen veranderde er iets in de manier waarop hij mij behandelde.”

De eerste signalen

Geike: “Ray begon veel drugs te gebruiken en gaf me vaak het gevoel dat ik niets waard was. Hij schold me uit, liet me staan als hij me zou ophalen en hield me weg van vrienden en familie. Hij was heel manipulatief. Want hij kon ook ontzettend lief zijn en me echt het gevoel geven dat hij van me hield.”

“Hij deed vreemde dingen, zoals ongevraagd aanschuiven tijdens een etentje van mijn werk. Dit zorgde voor een afstand tussen mij en mijn collega’s. Hij deed ook hele asociale dingen. Zoals op zondag vroeg in de ochtend een autoradio installeren en keihard muziek draaien.”

“Nu zie ik dat dit allemaal tekenen waren van zijn cluster-B-persoonlijkheidsstoornis. Dit waren de eerste grote signalen dat het niet goed was.”

Weggaan voelde gevaarlijk

Ray werd emotioneel en lichamelijk steeds agressiever. Geike: “Hij was heel onvoorspelbaar en dit werd eigenlijk steeds erger. Een situatie kon in één klap omslaan. Dan zei hij vanuit het niets dat hij niks aan me had en schold hij me uit.”

Geike verloor zichzelf steeds meer en het leek alsof ze niet los kon komen uit de situatie. Ook voelde het gevaarlijk om bij hem weg te gaan.

Ze vertelt: “Op een gegeven moment werd het geweld ook naar mij dochter steeds erger. Hij schold haar uit, en als ze moest huilen zette hij weleens de buggy naar de muur. Als we geen kindje hadden gekregen, was ik misschien langer bij hem gebleven. Maar ik liet het niet gebeuren dat hij ook haar zou beschadigen.”

“Ik ben een aantal keren bij hem weggegaan, maar ik was nergens veilig voor hem. Een contactverbod negeerde hij en hij wist me overal te vinden. Hij bleef dan eindeloos aanbellen, gooide stenen door de ruiten of stak de banden van de buren lek.”

Steun vanuit de omgeving

Uiteindelijk lukte het Geike om definitief bij hem weg te gaan. Ze vertelt: “Nadat ik wegging bij Ray had ik gelukkig veel mensen om me heen die voor me klaarstonden. Mijn ouders hebben me nooit veroordeeld. Ze zeiden dat ze vonden dat ik een moeilijke weg bewandelde, maar dat de deur altijd openstond voor mij.”

“Weten dat je mensen om je heen hebt die je willen helpen als je huiselijk geweld meemaakt. Dat is zó belangrijk. Al is het maar een adres waar je naartoe kunt, of een telefoonnummer dat je kunt bellen.”

“Ook had ik het geluk dat ik een baan had en Ray niet nodig had om rekeningen te kunnen betalen. Alles bij elkaar waren dit allemaal redenen waardoor ik samen met mijn dochter weg kon komen.”

Verhaal delen geeft (h)erkenning

Uiteindelijk ging Geike op zoek naar therapie. Toch bleek ze meer te hebben aan contact met lotgenoten.

Geike: “Ik heb drie verschillende psychologen gehad die me alle drie niet echt hebben geholpen. Wat mij wel hielp, was erover praten met iemand die hetzelfde had meegemaakt. Ik heb hierdoor veel geleerd over mezelf. En sinds dat moment weet ik ook dat ik niet de enige ben en dat ik niet gek ben.”

Geike besloot haar eigen verhaal op te schrijven en bracht het boek ‘Geen sprookje’ uit. In de hoop andere slachtoffers van narcistisch partnergeweld te helpen. Hierna kwamen veel vrouwen met hun eigen verhaal naar haar toe.

Geike: “Ze herkenden zich in mijn verhaal. Dat vind ik heel waardevol, omdat je door het delen van je verhaal begrip en steun geeft aan anderen. Ook hoop ik dat mijn boek lotgenoten helpt om los te komen van het geweld. Als je steeds gemanipuleerd wordt, kan dat namelijk erg moeilijk zijn.”

Eindelijk vrij en veilig

Inmiddels gaat het heel goed met Geike. Ze vertelt: “Het heeft lang geduurd, maar ik kijk nu zonder angst terug op mijn verleden met Ray. Toen we al een tijd uit elkaar waren, heeft hij nog een paar streken uitgehaald. Hij heeft mijn rekening leeggehaald en ingebroken bij mijn broer.”

“Ik voelde me nog lang onveilig en scande altijd eerst de omgeving om te zien of hij er niet was. Maar toen hoorde ik dat hij overleden was. De eerste 24 uur was ik verdrietig, daarna voelde ik me voor het eerst echt vrij. Sinds dat moment is mijn angst helemaal verdwenen.”

Binnenkort geeft Geike als gastdocent een les voor studenten over narcistisch geweld. Geike: “Ik denk dat voorlichting aan jongeren over narcistisch geweld heel belangrijk is. Zo kunnen ze het herkennen en kan het voorkomen worden. Ik hoop hier in de toekomst nog veel vaker les over te mogen geven.”

* Om privacy-redenen is de naam van Geike niet echt. Haar verhaal is dat wel.

Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenotenen kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.