Thomas werd verkracht en geeft met zijn stichting mannelijke lotgenoten steun en herkenning

Thomas vertelt wat hem rond zijn 27ste is aangedaan. “Ik ben in 2017 verkracht door een man. Ik heb lange tijd in Parijs gewoond en ik kende de Nederlandse gay scene nog niet goed. Het gebeurde toen ik naar een nachtclub in Amsterdam ging.”

“Ik leerde een man kennen die een trio voorstelde met een andere man. Ik zei dat ik daar geen interesse in had, maar we bleven kletsen en hadden een gezellige avond. Toen de club dichtging vroeg hij of ik met hem mee naar huis wilde. Ik zei wel mee te willen, maar zonder seks te hebben – zoals ik al twee keer eerder duidelijk had gezegd.”

“We kwamen zijn huis binnen, hij liep meteen naar de keuken en spoot een grote hoeveelheid GHB in mijn keel. De spuit ging zo ver mijn keel in dat ik de GHB niet uit kon spugen. Ik raakte bewusteloos, hij tilde me op van de grond en bracht me naar zijn slaapkamer. Ik hoorde hem nog net zeggen: ‘Laten we jou naar bed brengen’, voordat ik helemaal wegzakte.”

“Toen ik wakker werd was hij mij aan het verkrachten, zonder condoom. Toen ik bijkwam, vroeg ik hem wat hij aan het doen was. Hij zei: ‘Jij zoende mij. Nu moet je niet doen alsof ik een verkrachter ben.’”

“Het lukte mij niet om direct weg te gaan. Hij werd agressief, ik was bang en ik was gedrogeerd. Ik heb een tijd gewacht en kon toen wegkomen.”

Onbegrip en victim blaming

“Natuurlijk was de verkrachting traumatisch. Maar wat ik daarnaast als traumatisch heb ervaren was de manier waarop de dader mij een gevangen gevoel gaf. Mij het gevoel gaf dat ik dit zelf wilde. En ook de manier waarop ik behandeld ben door de mensen om mij heen.”

“Ik begreep meteen wat er met mij gebeurd was, maar mijn omgeving erkende het niet. Mensen zeiden dingen als: ‘Welkom in de gay scene’. En: ‘Ik geloof je, hij staat ook bekend als verkrachter, maar jij hebt ook een negatieve kijk op gebeurtenissen’. En zelfs mijn psycholoog reageerde met: ‘Sommige ervaringen zijn gewoon slechte ervaringen’.”

Thomas had behoefte aan steun en erkenning voor wat hem was aangedaan. Maar ook in contact met de politie vond hij niet de steun die hij nodig had.

“Door de reacties vanuit mijn omgeving legde ik de schuld ook meer bij mezelf. Hierdoor heb ik alleen een melding gedaan en geen aangifte. Ik nam contact op met Roze in Blauw: de afdeling bij de politie voor de lhbtiq+-gemeenschap. Maar helaas konden zij mij niets vertellen over waar ik meer steun en erkenning kon vinden.”

Het werd Thomas duidelijk dat erkenning, steun en hulp voor mannelijke slachtoffers van seksueel geweld simpelweg niet te vinden was.

Het ontstaan van MenAsWell

“Drie jaar na de verkrachting merkte ik dat ik klaar was om er open over te praten. Ik volgde de campagne ‘Lets talk about yes’ van Amnesty en merkte dat er geen mannen in de campagne voorkwamen. Ik zocht contact met de organisaties en vroeg of ze het probleem van seksueel geweld tegen mannen serieuzer wilden nemen. Hierna begon ik er zelf een kleine campagne over op Instagram.”

“Vanaf de eerste dag kreeg mijn campagne veel positieve aandacht vanuit de politiek. Dit motiveerde me nog meer om ervoor te zorgen dat andere mannen niet meemaken wat mij is aangedaan. En dat zij, wanneer dit wel gebeurt, kunnen rekenen op steun van organisaties en mensen binnen en buiten de gemeenschap. Zo is het idee voor MenAsWell ontstaan.”

“Geen erkenning, steun en/of de juiste zorg vinden na seksueel geweld kan voelen alsof je opnieuw slachtoffer wordt. Daarom biedt MenAsWell sinds kort ook hulp, trainingen en workshops aan. Niet alleen voor mannen die seksueel geweld meemaken, maar ook voor bedrijven en organisaties. Zodat het probleem van seksueel geweld tegen mannen ook op maatschappelijk niveau écht begrepen wordt.”

Het probleem bij de kern aanpakken

“Het probleem van seksueel geweld tegen mannen heeft meerdere lagen. Op verschillende vlakken hebben slachtoffers vanuit de samenleving te maken met aannames en vooroordelen. Al deze lagen vormen samen de kern van het probleem en zijn op elkaar van invloed.”

“Zo krijg je als slachtoffer van seksueel geweld bijvoorbeeld vaak te maken met victim blaming. Ervaren niet-hetero mensen vaak al schaamte en onzekerheid over wie zij zijn en over hun seksuele interesse. En bestaat over mannen die seksueel geweld meemaakten het idee dat je als man jezelf had moeten kunnen beschermen.”

“Ook hoor je buiten én binnen de gemeenschap weleens: ‘Je bent homo, dus je houdt van veel seks.’ Maar hiermee wordt eigenlijk gezegd dat wat jou is aangedaan, geen misbruik te noemen is. Dit is ook onderdeel van het probleem: dat seksueel geweld – zowel binnen als buiten de gemeenschap – als normaal gezien wordt. Dit maakt de kans op seksueel geweld nog zoveel groter.”

“Het probleem moet bij de kern worden aangepakt. Het gaat al heel lang over seksuele openheid. Nu is het belangrijk dat we het over seksuele verantwoordelijkheid gaan hebben. Dat is wat we onder andere doen met MenAsWell.”

Seksueel geweld herkennen voor wat het is

Behalve dat seksueel geweld door de omgeving vaak niet erkend wordt, gebeurt het ook dat slachtoffers het zelf niet herkennen.

“Veel mannen binnen de gemeenschap hebben moeite om hun eigen ervaring te herkennen als seksueel grensoverschrijdend gedrag of seksueel geweld. We horen vaak: ‘Het was een slechte date’ of ‘Iemand maakte misbruik van de situatie’. Met MenAsWell proberen we deze zinnen te veranderen, zodat van seksueel geweld niet iets normaals wordt gemaakt.”

“Dit hebben we onder andere gedaan met een campagne waarin we zeiden: ‘Het was geen slechte date, het was seksueel geweld’. We kregen daar hele positieve reacties op van mensen binnen en buiten de gemeenschap. Mensen begonnen het te begrijpen.”

Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenoten en kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.