Ashiana maakte huiselijk geweld en narcisme mee, nu schrijft ze een boek voor lotgenoten

Het meemaken van huiselijk geweld kan een angstige en traumatisch ervaring zijn. Dit was ook zo voor Ashiana. Zij maakte huiselijk geweld mee, een relatie die begon als een sprookje, eindigde als een hel. Op Slachtofferwijzer vertelt ze haar verhaal.

Huiselijk geweld

“Tijdens en na mijn relatie met mijn ex-partner heb ik te maken gehad met langdurige en telkens terugkomende patronen van psychisch geweld. Mijn ex-partner zette me regelmatig onder druk, zo moest ik bijvoorbeeld vaak papieren ondertekenen die ik helemaal niet wilde ondertekenen, zoals papieren voor een ouderschapsplan waar ik het niet mee eens was. Daarnaast kreeg ik te maken met schelden, vloeken, bedreigingen, intimidatie, manipulatie, chantage, vernedering, kleineren, discriminatie en zelfs isolatie van de mensen om me heen. Hij dreigde zelfs mijn keel door te snijden of mij neer te schieten, Ook dreigde hij ons kind mee te nemen naar Dubai.”

Overlevingsmodus

“Door het schadelijke geweld van mijn ex-partner ben ik psychisch beschadigd en getraumatiseerd. Hij maakte misbruik van mijn verleden, waardoor mijn oude wonden weer open gingen en ik mezelf uiteindelijk helemaal kwijtraakte. Ik was niet meer in staat om iets te doen en heb daardoor jarenlang in een overlevingsmodus geleefd.”

"Ik moest vaak papieren ondertekenen die ik helemaal niet wilde ondertekenen."

Alles viel op z’n plek

“Ik wilde uiteindelijk dat hij geen macht en controle meer zou hebben over mijn leven. Alleen mocht ik van hem geen hulp inschakelen. Toch heb ik verschillende hulpinstanties ingeschakeld, ik hoopte zo dat ik toch gehoord zou worden. Daarnaast ben ik me gaan verdiepen in huiselijk geweld, ik heb er verschillende online trainingen over gevolgd en las boeken en verhalen over huiselijk geweld. Ook las ik online verhalen van anderen die dit ook hebben meegemaakt en deed ik onderzoek naar narcisme en gaslighting. Hierdoor viel uiteindelijk alles op z’n plek. En besefte ik steeds meer dat waar ik mee te maken had niet oké is.”

“Ik was niet meer in staat om iets te doen en heb daardoor jarenlang in een overlevingsmodus geleefd.”

Alles zelf doen

“Hierdoor wilde ik leren om voor mezelf op te komen en mijn grenzen aan te geven. Bovendien wilde ik weer leren om van mezelf te houden. Ik moest dit allemaal zelf doen, omdat er geen goede hulp beschikbaar was. Ik verzamelde bewijs tegen mijn ex-partners. Dit heb ik ingediend bij de politie, ik voelde mij net een politieagent. Het voelde allemaal zo onwerkelijk, alsof ik een rol speelde in een film.”

Contact verbroken

“Toen mijn ex-partner zich ook zo ging gedragen tegenover onze kinderen was het voor mij echt genoeg geweest. Ik heb het contact verbroken met hem. Doordat hij geen contact meer had met mij en de kinderen werd hij heel boos. Zijn woede uitte hij ook op social media. Hij beschuldigde ervan dat ik een slechte moeder en ontoerekeningsvatbaar was en plaatste allemaal vernederende foto’s van mij online. Ik heb me doodgeschaamd. Ook speelde hij slachtoffer naar de buitenwereld. Hij vond dat het zielig was voor hem dat hij de kinderen niet meer mocht zien.”

“Hij beschuldigde mij ervan dat ik een slechte moeder en ontoerekeningsvatbaar was en plaatste allemaal vernederende foto’s van mij online.”

Omkopen

“Het kon hem niets schelen dat het niet goed ging met mij en de kinderen. Hij lachte ons zelfs uit en wenste mij dood. Ook heeft hij geprobeerd mij om te kopen, zodat ik geen bewijsmateriaal meer naar de politie zou sturen en zou stoppen met de rechtszaak. Dit heeft allemaal ruim drie jaar geduurd. Wederom voelde ik me een gevangene in mijn eigen huis.”

Betere hulp en meer aandacht

“Uiteindelijk is het me gelukt om uit de negatieve cirkel te stappen en het contact definitief te verbreken. Hier was wel veel doorzettingsvermogen voor nodig. Mede doordat bij veel hulpverleners narcisme nog niet bekend is, terwijl dit zo ontzettend gevaarlijk kan zijn voor iemand die dit meemaakt. Vrouwen worden vermoord, plegen zelfmoord of raken onterecht hun kinderen kwijt. Ik vind het echt belangrijk dat daar betere hulp en meer aandacht voor komt. Daarom ben ik ook begonnen met het schrijven van een boek over huiselijk geweld en narcisme. Hiermee hoop dat ik dat hulpverleners, instanties en slachtoffers iets kan leren en dat iedereen uiteindelijk de hulp krijgt die nodig is.”

Vertel ons wat je vindt van deze website