Renald werd op zijn twaalfde misbruikt door zijn voetbalcoach

Word of ben je als kind seksueel misbruikt door een sportcoach of teamleider? Dan kun je het gevoel hebben dat je hier niet over mag of kunt praten. Ook Renald heeft twintig jaar lang stilgehouden dat hij op 12-jarige leeftijd door zijn voetbalcoach misbruikt werd. Nu deelt hij juist zijn verhaal, in de hoop dat de sportwereld een veiligere plek wordt.

Als jonge jongen bleek Renald veel talent te hebben voor voetbal. Hij werd ontdekt en als jeugdspeler bij Vitesse was betaald voetbal voor hem binnen handbereik. Zijn droom leek uit te komen. Totdat zijn voetbalcoach, de man waar hij vanaf dag één naar opkeek en die hij volledig vertrouwde, hem misbruikte.

“Er was iets kapotgemaakt in me.”

Renald: “De voetbalclub was niet dicht bij huis, dus stelde onze teamleider voor dat ik zo nu en dan bij hem logeerde. Een teamgenootje deed dit ook, dus het voelde helemaal niet gek. De eerste keren was er niets aan de hand, maar bij de derde keer ging het mis: hij misbruikte me.”

“Ik heb daarna de hele nacht wakker gelegen, bang en huilend en in de war. Ik probeerde te begrijpen wat er gebeurd was en twijfelde of het bij de voetbalclub hoorde. Ook vroeg ik me af wat ik verkeerd had gedaan, en wat ik misschien anders had moeten of kunnen doen. Er was iets kapotgemaakt in me.”

“Dit had zo’n invloed op me, dat ik het plezier in voetbal verloor. Ik probeerde het nog wel, en er was zelfs kans dat ik in het eerste elftal kwam te spelen. Maar ik bleef denken aan het misbruik. Op mijn achttiende kon ik niet meer, en besloot ik helemaal te stoppen.”

Na jaren erkenning en openheid

Wat er in die zomer van 1996 was gebeurd, werd door zowel Vitesse als Renald zelf stilgehouden.

Renald vertelt: “Jarenlang droeg ik het als geheim met me mee. Ik dacht dat ik de enige was die zoiets had meegemaakt. Tot twintig jaar later, toen de Engelse ex-profvoetballer Andy Woodward met eenzelfde soort verhaal naar buiten kwam. Dit gaat over mij, dacht ik toen.”

“Het voelde als een bevrijding. Zeker toen er ook in Nederland van dit soort verhalen naar buiten kwamen. Ik besloot op dat moment om ook mijn eigen verhaal te delen.”

“In 2017 ging ik in gesprek met mijn oude voetbalclub Vitesse. Hierna maakten we samen bekend wat mij op twaalfjarige leeftijd was aangedaan, waarbij de club haar excuses aanbood. Ook werd de voetbalcoach ontslagen en moest hij voor de rechter verschijnen. Na twintig jaar kreeg ik eindelijk de erkenning waar ik al die tijd op had gewacht.”

.
“Je kijkt op naar de mensen die jou naar de top helpen. Sommigen misbruiken dit.”

Stichting De Stilte Verbroken

Het delen van zijn verhaal bracht Renald niet alleen de erkenning waar hij naar zocht. Renald: “Ik kon ook eindelijk aan mijn directe omgeving uitleggen waarom ik mijn voetbalcarrière was gestopt. Maar vooral wilde ik iets kunnen betekenen voor anderen, en waar mogelijk andere kinderen zo’n zelfde ervaring met misbruik besparen.”

“Ik startte de Stichting De Stilte Verbroken, waar Sporters Helpen Sporters een onderdeel van is. Hiermee wil ik het gesprek op gang brengen over misbruik en ander grensoverschrijdend gedrag binnen de sport. In de hoop dat dit leidt tot de nodige veranderingen en uiteindelijk tot een veiligere sportwereld. Ook is de stichting een plek waar lotgenoten hun verhaal kwijt kunnen, ik merkte namelijk dat ik dat zelf miste.”

“We krijgen heel veel meldingen binnen. En het taboe lijkt steeds kleiner te worden. Behalve van seksueel misbruik, komen er ook steeds meer meldingen binnen van fysieke en geestelijke mishandeling. Zo bleek dit vorig jaar zelfs elke dag voor te komen in de turnwereld.”

Dat grensoverschrijdend gedrag binnen de sport zo vaak voorkomt, lijkt niemand te begrijpen. Volgens Renald speelt het mee dat een sporter afhankelijk is van de coach. Hij legt uit: “Als jeugdsporter kijk je op tegen de mensen die jou naar de top helpen, je vertrouwt ze. Helaas maken sommige mensen hier misbruik van.”

“‘Bij ons gebeurt dat niet.’”

Nodige veranderingen

Renald vertelt verder: “De sportwereld veiliger maken gaat helaas niet van de ene op de andere dag. Je ziet nog vaak dat sportclubs bang zijn hun goede naam kwijt te raken. Maar als je iets geheimhoudt en het komt vervolgens tóch uit, dan ben je nog verder van huis. Daarom kun je er het beste altijd eerlijk voor uitkomen.”

“In gesprek met bestuurders van sportclubs krijg ik vaak te horen: ‘Bij ons gebeurt dat niet.’ Maar dat kun je nooit zo overtuigd zeggen. Want hoe weet je dat nu echt zeker?”

Renald ziet graag dat het voor medewerkers van sportclubs verplicht wordt een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) te hebben.

“Dit zou even normaal moeten zijn als voor medewerkers van de kinderopvang. We willen toch allemaal dat onze kinderen veilig kunnen sporten? Maar de Nederlandse overheid ziet dit nog niet zitten. Veel sportclubs ook niet: zij vinden het lastig om dit ineens te vragen aan medewerkers die er al jaren werken.”

“Met deze sportclubs wil ik in gesprek gaan. Natuurlijk is het even wennen, maar het kan echt helpen om de sportwereld veiliger te maken. Ook vind ik dat gemeenten hier hun verantwoordelijkheid in moeten nemen. Bijvoorbeeld door sportclubs alleen subsidies te geven op voorwaarde dat hun medewerkers een VOG hebben.”

“Je staat er nooit alleen voor en erover praten lucht op.”

Praat erover

Renald hoopt met zijn stichting echt een verschil te maken. Renald: “Ik weet wat het met je doet als je slachtoffer wordt van seksueel misbruik. Wat ik kinderen en oudere lotgenoten daarom echt wil meegeven, is: praat erover. Probeer iemand te vinden die je vertrouwt, in plaats van met het geheim rond te blijven lopen.”

“Heb je niemand in je omgeving waar je je verhaal bij kwijt kunt? Neem dan contact op met Stichting De Stilte Verbroken, of bijvoorbeeld met Centrum Seksueel Geweld. Je staat er nooit alleen voor en erover praten lucht op.”

Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenotenen kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.

Lees verder

Vertel ons wat je vindt van deze website